کد مطلب:276483 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:126
دعا کردن برای تعجیل فرج مولی صاحب الزمان مایه رستگاری به شفاعت آن حضرت است
بیان این مطلب: برای رستگاری به شفاعت شافعان روز قیامت لازم است رابطه ای میان شفاعت كننده و مشفوع له در دنیا بوده باشد، مثل این كه خدمت یا كمك یا برآوردن حاجت یا دعا كردن یا اظهار محبّت خالصانه یا دفع اذیّت نسبت به وی انجام گردد، چنان كه در حدیث شفاعت مؤمنین در ابتدای بخش چهارم این مطلب دانسته شد، و نیز در حدیث شفاعت مؤمن - كه در نكته دوم گذشت - و در حدیث شفاعت زائر امام حسین علیه السلام - در نكته سوم - دلالت بر این معنی هست. به اضافه روایات بسیاری كه بر این امر دلالت می كند، از جمله:
در بحار، از تفسیر امام حسن عسكری علیه السلام، از امیر المؤمنین علیه السلام آمده كه فرمود: خداوند نسبت به بندگانش مهربان است و از جمله مهربانی هایی كه در حقّ آن ها دارد این كه صد رحمت خلق كرده و یك رحمت را در میان تمامی خلایق قرار داده كه به سبب آن مردم بر یكدیگر رحم آرند و به آن، مادر فرزندش را رحم كند و مادرهای حیوانات بر فرزندانشان مهر ورزند، پس چون روز قیامت شود این رحمت را به نود و نه رحمت دیگر بیفزاید و به آن، امّت محمدصلی الله علیه وآله را رحم كند و به آن ها در حقّ هر كس كه بخواهند - از اهل آیین اسلام - شفاعت دهد، تا جایی كه یك نفر نزد مؤمن شیعه می آید و می گوید: برای من شفاعت كن. می گوید: چه حقّی بر من داری؟ جواب می دهد: یك روز به تو آب نوشاندم. پس یادش می آید و درباره اش شفاعت می كند. و یكی دیگر می آید می گوید: در
[ صفحه 467]
یك روز گرم ساعتی از سایه دیوار من استفاده كردی. پس برایش شفاعت می نماید، و پیوسته شفاعت می كند تا این كه درباره همسایگان و دوستان و آشنایانش شفاعت می نماید. مؤمن از آنچه شما گمان می كنید نزد خدا گرامی تر است. [1] .
و نیز از حضرت ابی عبد اللَّه صادق علیه السلام آمده كه فرمود: به درستی كه مؤمن از شما روز قیامت، مردی را كه در دنیا با او آشنا بوده از كنارش می گذرانند؛ در حالی كه امر شده كه به آتشش ببرند، فرشته او را می برد، او به این مؤمن می گوید: به فریادم برس كه در دنیا به تو نیكی می كردم و در حوائجی كه به من رجوع می كردی یاریت می نمودم، آیا امروز پاداشی برای من داری؟ پس مؤمن به فرشته گماشته او می گوید: او را رها كن. امام صادق علیه السلام فرمود: پس خداوند سخن مؤمن را می شنود، به آن فرشته امر می كند كه فرمان مؤمن را بپذیرد، و آن شخص را آزاد می سازد. [2] .
می گویم: وقتی وضع مؤمن با كسی كه رابطه جزئی با او دارد چنین باشد، بدون تردید مولای ما حضرت صاحب الزمان - عجّل اللَّه فرجه الشریف - شفاعت می كند در حقّ كسی كه پیوسته برای آن حضرت دعا نماید، و او را روز قیامت در عذاب رها نمی سازد، زیرا كه دعا از روابط مهم و ریسمان های محكم است كه نشانه محبّت و مایه مسرّت و از اقسام یاری و انواع خدمت آن حضرت است. [3] .
خداوند توفیق دعا برای تعجیل فرج آن حضرت و رستگاری به شفاعتش را به ما عنایت فرماید.
در بحار، از تفسیر امام حسن عسكری علیه السلام، از امیر المؤمنین علیه السلام آمده كه فرمود: خداوند نسبت به بندگانش مهربان است و از جمله مهربانی هایی كه در حقّ آن ها دارد این كه صد رحمت خلق كرده و یك رحمت را در میان تمامی خلایق قرار داده كه به سبب آن مردم بر یكدیگر رحم آرند و به آن، مادر فرزندش را رحم كند و مادرهای حیوانات بر فرزندانشان مهر ورزند، پس چون روز قیامت شود این رحمت را به نود و نه رحمت دیگر بیفزاید و به آن، امّت محمدصلی الله علیه وآله را رحم كند و به آن ها در حقّ هر كس كه بخواهند - از اهل آیین اسلام - شفاعت دهد، تا جایی كه یك نفر نزد مؤمن شیعه می آید و می گوید: برای من شفاعت كن. می گوید: چه حقّی بر من داری؟ جواب می دهد: یك روز به تو آب نوشاندم. پس یادش می آید و درباره اش شفاعت می كند. و یكی دیگر می آید می گوید: در
[ صفحه 467]
یك روز گرم ساعتی از سایه دیوار من استفاده كردی. پس برایش شفاعت می نماید، و پیوسته شفاعت می كند تا این كه درباره همسایگان و دوستان و آشنایانش شفاعت می نماید. مؤمن از آنچه شما گمان می كنید نزد خدا گرامی تر است. [1] .
و نیز از حضرت ابی عبد اللَّه صادق علیه السلام آمده كه فرمود: به درستی كه مؤمن از شما روز قیامت، مردی را كه در دنیا با او آشنا بوده از كنارش می گذرانند؛ در حالی كه امر شده كه به آتشش ببرند، فرشته او را می برد، او به این مؤمن می گوید: به فریادم برس كه در دنیا به تو نیكی می كردم و در حوائجی كه به من رجوع می كردی یاریت می نمودم، آیا امروز پاداشی برای من داری؟ پس مؤمن به فرشته گماشته او می گوید: او را رها كن. امام صادق علیه السلام فرمود: پس خداوند سخن مؤمن را می شنود، به آن فرشته امر می كند كه فرمان مؤمن را بپذیرد، و آن شخص را آزاد می سازد. [2] .
می گویم: وقتی وضع مؤمن با كسی كه رابطه جزئی با او دارد چنین باشد، بدون تردید مولای ما حضرت صاحب الزمان - عجّل اللَّه فرجه الشریف - شفاعت می كند در حقّ كسی كه پیوسته برای آن حضرت دعا نماید، و او را روز قیامت در عذاب رها نمی سازد، زیرا كه دعا از روابط مهم و ریسمان های محكم است كه نشانه محبّت و مایه مسرّت و از اقسام یاری و انواع خدمت آن حضرت است. [3] .
خداوند توفیق دعا برای تعجیل فرج آن حضرت و رستگاری به شفاعتش را به ما عنایت فرماید.
[1] بحار الانوار:44:8.
[2] بحار الانوار: 41:8.
[3] در مكرمت سي و دوم وجه رستگاري دعا كننده به شفاعت آن حضرت و شفاعت پدرانش به وجه و استدلال ديگري خواهد آمد. حاصل اينكه در تفسير آيه شريفه: «وَعَلَي الأَعْرافِ رِجالٌ يَعْرِفُونَ كُلاًّ بِسِيماهُمْ»، آمده كه مراد از رجال، امامان عليهم السلام مي باشند، و آنان ياران خود را مي شناسند و برايشان شفاعت مي كنند. به ضميمه بحث و اثبات اينكه دعا از اقسام ياري كردن امام است. از اين دو مقدمه به اين نتيجه مي رسيم كه دعا كننده، ناصر امام است و امام براي ناصر خود شفاعت مي كند، پس براي دعا كننده نيز شفاعت خواهد نمود. ان شاء اللَّه تعالي. (مؤلف).